شهادت حضرت عبدالله بن حسن علیه السلام
نـوۀ حـیـدر کَرار وُ پسر خـوانـدۀ شاه گـفـت لا حــولَ وَ لا قـــوَّة اِلا بـِاالـلـه کـربـلا زیرِ قَـدمهـایِ حـسن میلـرزد یا حـسـن زمـزمـۀ لَـعـلِ اَبـا عـبـدالـله فاتحِ جنگِ جمل بود که میدان میرفت آیـۀ نَـصرُ مِنَ الله بـخــوان بـسـم الـلـه کودکِ صحن امـام شهداء مَردی کرد تَـهِ گـودالْ خـدا گـفـت کـه مــاشـاءَالله بویِ یاس آمد وُ بویِ حسن وُ بویِ علی لَـکَ لَـبـیـک حسـین ابن عـلـی ثـارالله گِـرِۀ کور اگر زنـدگیات خورده بِدان میشـود بـاز به دستانِ هـمـین عـبدالله ندبهخوان باش که در روضۀ او میدانم دیـدنِ یــار مـیــسَّـر شـود ان شــاء الله |